دلیل حس لذت‌بخش خاراندن کمر چیست؟
تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۷۸۸۸۱
خارش کمر، به گونه‌ای واکنشی نسبت به یک محرک است. اگر احساس خارش کنید، راهی برای مهار این حس ندارید. تحقیقات نشان می‌دهد، لذت و رضایتی که از خاراندن محل خارش به شما دست می‌دهد، به دلیل “فعالیت بیش از حد” در ناحیه‌ای از مغز است که مسئول کنترل جنبش و فرایند پاداش است.
به گزارش منیبان، همه ما ممکن است لحظات زیادی را پشت میز کامپیوتر نشسته باشیم و برای مدتی یک حالت یکسان داشته باشیم و بدون این که خودمان متوجه شویم انگشتانمان مدام روی کمرمان را می‌خاراند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خاراندن نیز مانند خمیازه‌کشیدن یک عمل شیوع دار است. طبق نتایج مطالعات زمانی که ما ببینیم یک فرد در حال خاراندن کمرخودش است، ما نیز به انجام این کار تمایل پیدا می‌کنیم. خاراندن پوست یک عمل انعکاسی است که چند بار در روز اتفاق می‌افتد، بدون این که خودمان متوجه آن باشیم.
خارش مداوم یا مکرر کمر دلایل زیادی نیز از جمله خشکی پوست، آلرژی عمومی، آلرژی نسبت به حیوانات خانگی و پوشیدن لباس‌های نامناسب دارد.
زمانی که یک ناحیه از بدن خارش می‌گیرد، سلول‌های ایمنی هیستامین آزاد می‌کنند که در آن محل تجمع پیدا می‌کند و پاسخ التهابی ایجاد می‌کند و ما با خاراندن، تغییراتی را در تجمع آن‌ها ایجاد خواهیم کرد. فشار‌ها با طرق مختلف به عضلات کمر ما وارد می‌شوند که رایج‌ترین آن هم فشردگی رگ‌های خونی است که جریان خون را محدود می‌کند و در نتیجه تنش و سفتی در عضلات ایجاد می‌گردد. کمبود فعالیت فیزیکی و نشستن روی صندلی عاملی برای اسپاسم عضلانی خواهد بود و بنابراین کمر ما بعد از یک روز طولانی نیاز به استراحت دارد.
در چنین حالتی، زمانی که کمر خود را می‌خارانیم، به آن واکنش نشان می‌دهیم و جریان خون را در آن افزایش می‌دهیم و سروتونین آزاد می‌شود که یک هورمون شادی‌بخش است. خاراندن کمر جریان خون را در این قسمت بالا می‌برد و تنش را از بین خواهد برد.
در واقع مانند زمانی که سیستم پاداش‌دهی مغز ما فعال شده است و در نتیجه بعد از اینکه یک‌بار کمر خود را می‌خارانیم، دوست داریم بیشتر این کار را انجام دهیم تا فشار بیشتری را از بین ببریم. پس دفعه بعدی که مدت‌زمان طولانی پشت میز نشسته بودید و احساس کلافگی داشتید، می‌دانید که با خاراندن کمرتان می‌توانید حس بهتری پیدا کنید.
منبع: فرارو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۷۸۸۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ستار اورکی از علاقه‌اش به موسیقی فیلم گفت/همکاری با مسعود کیمیایی
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی توسط موزه سینما، به مناسبت زادروز ستار اورکی آهنگساز مطرح فیلم‌های سینمایی بخش‌هایی از گفت‌وگوی این هنرمند منتشر شده است.
ستار اورکی آهنگساز مطرح سینمای ایران گفت: من در پانزدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۸ در شهر اهواز متولد شدم و اصالتا بختیاری هستم. فعالیت در حوزه موسیقی را از تیر ماه سال ۱۳۵۷ آغاز کردم. در خانواده ما هیچکس اهل موسیقی نبود اما در دوران کودکی، سازی به نام «ملودیکا» به دستم رسید و همین موضوع باعث شد به موسیقی بسیار علاقه‌مند شوم و آن را دنبال کنم.
وی با بیان اینکه فکر نمی‌کرده روزی آهنگساز شود و این حرفه به شغل اصلی اش تبدیل شود، افزود: در دوران هشت سال جنگ تحمیلی، پدرم اصرار داشت که در خوزستان بمانیم. او عقیده داشت جوانانی از سراسر کشور برای دفاع به این منطقه آمده بودند و درست نبود که ما خاک خود را رها کنیم. به همین دلیل ما از اولین روز تا آخرین روز جنگ در اهواز حضور داشتیم. زمانی که جنگ آغاز شد من ۱۱ ساله بودم و در پایان جنگ ۱۹ سال داشتم. در آن زمان نمی‌توانستم نسبت به جنگ بی‌تفاوت باشم و به همین دلیل گروهی را تشکیل داده بودیم که دایما در پشت خط نبرد حاضر شده و مجروحان جنگی را یاری می‌کردیم.
آهنگساز فیلم «خائن کشی» ادامه داد: در آن مقطع مادرم به دلیل سن کم من، مخالف حضور من در میدان جنگ بود، اما من نمی‌توانستم نسبت به خاک و مردم کشورم بی‌تفاوت باشم.
اورکی بیان کرد: در اهواز فیلم «فرار به سوی پیروزی» که اثر زیبایی بود و موسیقی شاهکاری داشت به اکران درآمد. هنوز هم لحظه به لحظه موسیقی آن را در ذهن دارم. من بیش از ۴۰ دفعه برای تماشای این اثر به سینما رفتم تا بتوانم موسیقی آن را گوش کنم. آن زمان امکانات بسیار محدود بود و برای تهیه برگه نت مجبور بودم مسافت اهواز تا تهران را طی کنم.
وی با بیان اینکه همواره ترکیب تصویر و موسیقی برای او بسیار مهم بوده است، افزود: زمانی که فیلم‌های مسعود کیمیایی را می‌دیدم، صدای تلویزیون را می‌بستم و با توجه به حال و هوای آثار او، خودم برای آن موسیقی می‌ساختم. از همان ابتدا علاقه داشتم تا در زمینه موسیقی فیلم فعالیت کنم. بعدها که به تهران مهاجرت کردم، نوع نگاه و تفکر من نسبت به موسیقی تغییر کرد چراکه مجبور بودم خود را با تصاویری که به دستم می‌رسید تنظیم کنم و هر آنچه تصویر از من می‌خواست را ارایه دهم.
وی افزود: زمانی که به تهران آمدم دوست داشتم مسعود کیمیایی اولین کارگردانی باشد که با او همکاری کنم. از نظر من او تنها کارگردانی است که همچنان برای موسیقی فیلم اهمیت بسیار زیادی قایل است و موسیقی بخشی از دکوپاژ فیلم‌های کیمیایی را تشکیل می‌دهد. او زمانی که فیلمنامه‌ای را می‌نویسد، در آن بر نقش موسیقی در سکانس‌بندی‌ها تاکید می‌کند. شناخت کیمیایی از موسیقی بسیار استادانه است و در گفت‌وگوهایی که انجام می‌دهیم، او را در قامت یک آهنگساز بزرگ می‌بینم.
اورکی عنوان کرد: یادم می‌آید من و زنده یاد بابک بیات همراه یکدیگر در شمال کشور بودیم که از دفتر آقای کیمیایی با او تماسی گرفته شد. بیات به من گفت که قرار است موسیقی فیلم «سربازهای جمعه» را به صورت مشترک همراه هم بسازیم. از این اتفاق بسیار خوشحال بودم اما متاسفانه به سرانجام نرسید. تا اینکه سال‌ها بعد جواد طوسی منتقد مطرح سینما با من تماس گرفت و گفت آقای کیمیایی می‌خواهند شما را ببینند. جواد طوسی مستندی به نام «قهرمان آخر» را درباره کیمیایی ساخته بود که موسیقی آن فیلم را من کار کرده بودم و زمانی که کیمیایی آن قطعات را شنید، برای فیلم خود از من دعوت کرد. این همکاری خوشبختانه تا آخرین اثر ایشان در حال حاضر یعنی «خائن کشی» ادامه پیدا کرده است و در طول این مدت بسیار از او آموخته‌ام. من معتقدم برای یک آهنگساز حرفه‌ای، مسعود کیمیایی بهترین گزینه برای همکاری خواهد بود.
سکوت در فیلم، موسیقی است
اورکی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: از نگاه من موسیقی تنها چیزی نیست که با ساز نواخته می‌شود و جنبه آوازی دارد. من معتقدم حتی سکوت‌ها در فیلم، موسیقی به شمار می‌رود. همچنین فعالیت‌های صدابردار در سر صحنه و پس از آن صداگذاری و همینطور دیالوگ‌های بازیگران، بخشی از موسیقی یک فیلم را تشکیل می‌دهد. اگر یک تصویر فاقد موسیقی باشد، قدرت اثرگذاری کمتری خواهد داشت.
وی همچنین ادامه داد: انسان بدون موسیقی زنده نخواهند ماند، چراکه موسیقی در حکم غذای روح انسان است.
اورکی در پایان بیان کرد: برای دفاع از خاک و مردم کشورم حاضرم جان خود را فدا کنم. امیدوارم بتوانم برای جامعه فردی خدمتگزار باشم زیرا هر چه دارم از مردم است. همیشه خود را مرعوب و بدهکار خاک کشورم و مردم آن می‌دانم.
کد خبر 6095781
جدول میزان بارشهای فارس تا ساعت ۶:۳۰ امروز